İbrahim Sûresi – 37. Ayet

(Bazı Arapça harflerin Türkçe’de karşılığı olmadığını hatırlatmak ister ve Arapça metinden okumanızı tavsiye ederiz.)

Türkçe Okunuşu:

Rabbenâ innî eskentü min zürriyyeti bivâdin ğayri zî zer in inde beytikel muharrem Rabbenâ li yugimussalâte fec al ef i deten minennâsi tehvî ileyhim verzughüm minessemerâti leallehüm yeşkürûn.

Türkçe Anlamı:

Ey Rabbimiz! Ben çocuklarımdan bazısını, senin mukaddes evin (olan Beytullah’ın) yanında, ekinsiz (çorak) bir vadiye yerleştirdim. Ey Rabbimiz! Namazı ikâme etsinler (orada diye böyle yaptım). Sen de insanlardan bir kısmının gönüllerini onlara meylettir ve onları (çeşitli) meyveler ile rızıklandır ki sana şükretsinler.

Açıklama:

İbrahim aleyhisselâm bir çok duâlarda bulundu. Bir duâsı da budur. İbrahim aleyhisselâm bu duâyı İsmail aleyhisselâmın annesini o ıssız vâdide bıraktığı zaman yapmıştı. Karısı Sare’nin ısrarı üzerine kucağında Hz. İsmail ile birlikte bir kırba su ve bir torba hurma ile Allah’a emanet edip geriye dönüp, geleceği zaman Hacer: “Ya İbrahim, bizi kime bırakıp gidiyorsun?” dediğinde: “Sizi Allah’a emanet ediyorum.” diye cevap verdi. Hacer suyu içti, oğlunu emzirdi. Su bitince Safa ile Merve arasında bir kimse görebilmek ümidiyle koştu. Fakat kimseyi göremedi. Çünkü o zaman oralarda kimseler yoktu. Safa’ya üç çıkış, Merve’den dört iniş yaptı, bir de baktı ki İsmail aleyhisselâmın ayaklarını vurduğu yerden Zemzem suyu çıktı. Etrafını çevirdi ve Allah’a şükretti. Hülâsa, İbrahim aleyhisselâmın duâsı kısa zamanda kabul olundu. Orası bir ilâhî bereket yeri oldu. Bu hususta daha geniş tafsilât tefsirlerde geçiyor, fakat biz bahsi fazla uzatmamak için bu kadarlıkla yetiniyoruz.